Powrót

Niekończąca się zieleń letniego pola. Drzwi jako symbol oczekiwania, nadziei, powrotu, jedności, pokoju. W tym momencie dzwoni dzwonek do drzwi: „Wróciłem, synu…”

Do zwycięstwa

A słoneczniki zwycięsko wyrosną... Wiemy: domy zostaną odbudowane, spalona ziemia ożyje, a na tle błękitnego nieba zakwitną życiodajnie rozpalone słoneczniki.

Utracone życie

Okna Boli, przez które wlewa się niebiesko-żółte światło. Białe cienie ludzi zastygłych w tak przyziemnych, tak bezcennych chwilach. Sekundy wcześniej

W pobliżu muzeum kinematografii

Wieczorne światło. Pusta ławka to samotność dusz. Ale nawet w najzimniejszą jesienną noc beznadziejności, w pobliżu zawsze będzie ciepły blask latarni jako nadzieja na świetlaną przyszłość.

„Wieczór na jasnym rozdrożu”. Wszyscy spieszą do domów, bo długi weekend przed nami...

Od Petrosa do Howerli

Zarysy rodzimych Karpat jako wspomnienie tygodniowej wyprawy przez pasmo Czarnej Góry.